Sene 2010-11. Kayıtlar Chicago & NY, vokaller İstanbul. Hey gidi gençlik, demek düşer.

Faith No More - Underwater Love
Rock In Rio 2, Rio De Janeiro 1991.
youtu.be/p5uunZFNANI?si…

Müzik sohbetleri: İlk duyduğumda “n’oluyoruz” dedirten maksimum 3-5 şarkı vardır. İşbu eserler zamanla o kadar popülerleşip içselleştirildi ki, artık dinleyemiyorum bile. Fakat, 1994 senesinde, Hür FM dinlerken tesadüfen duyunca ne olduğumu şaşırmıştım.

İşbu ikili bu sefer başarılı diyebilirim. Bu kadar nokta atış, saf Beyaz Türk mizahı, gerçekten takdir edilesi. Komik bulmuyorsanız, o da gayet normal; demek ki size hitap etmiyor, ki bunda herhangi bir sıkıntı yok, sizin tepkilerinizi de kullanıp gerçek hedefe kilitleniyorlar.

YouTube’da gördüğüm en ilginç yorum, Lamb of God’ın Nevermore adlı eseri üzerine: “Şarkıyı dinlerken hiç tanımadığım birisinin evine zorla girip tüm tost ekmeklerini kızartmak, sonra da kızarmış ekmek dilimlerini poşetlere geri koyup kaçmak istiyorum.”

Ekşili Köfte.

Kişisel gözlemim; ABD’de işbu dinamik tam tersi şekilde işliyor. Buradaki “sıradan” Türkler bir süre sonra Türkiye siyasetine ekseriyetle epey uzak bir mesafeden bakmaya başlar. “Radikal” görüş sahibi insan bulmak epey zor. Bunu site için değil, “gerçek” hayat için söylüyorum

if you recognize this dog you're probably really annoying

Mike Patton vs Wolfmother 🤣

Öz Hakiki Kuzey Amerika Heavy Metali şeklinde adlandırabileceğimiz akımın belki de en iyi temsilcisi: Lamb Of God. 1-2 önceki nesil için konuşuyor olsak, işbu isim Pantera olurdu. Yeni nesiller bakalım neler yapacak.

Eser: Memento Mori

Yabancı bir ziyaretçinin İstanbul’a “10,” İzmir’e “7” vermesi doğal. Doğma büyüme İstanbul çarı olarak şahsen diyebileceğim: Türkiye’ye dönecek olsam İzmir dışında bir yerde yaşamak istemezdim. Halkı Ankaralılar gibi biraz mikro-milliyetçi, ama en azından İzmir’de yaşıyorsunuz.

Seattle Sohbetleri’nde bir dönüm noktası: Temple of the Dog & Hunger Strike (1991). Daha “glam” bir ekolden gelen Mother Love Bone, full full HD “grunge” sohbetine kayıp biter, kimsenin tanımadığı Eddie Vedder meşhur olur, sonra da Pearl Jam mevzusu başlar

Tavsiye bırakan herkese tekrar teşekkürler. Epey faydalandım, ~2 aylık tavsiye ihtiyacını karşıladım sayılır. Tavsiyelerin yönü üzerinden Shogun & The Gentlemen arasında yazı tura attık, Guy Richie kazandı. Yağ gibi aktı, kafayı yormadı, eğlenceli de. Tavsiyelere her zaman açığım

Deftones hayranlarının Chino sevdası gerçekten muazzam. Elemanı resmen “delikanlı, sağlam adam” diye seviyorlar, ki bizzat da defalarca şahit oldum. Yoksa, vokalist olarak arada (stüdyoda) brutal vokal yapma dışında pek bir numarası yok, ses aralığı & kontrolü de epey sınırlı.

Vay arkadaş. İşbu hikayeyi bilmiyordum. Evlat iyi bir sese sahip, ama babasının şarkılarına ilginç yorumlar katmayı seviyor sanırım.

Today marks the 17th anniversary of the release of Fear of a Blank Planet, one of the best progressive rock albums of the 2000s…