Herkesin hem güvendiği hem üzdüğü hem en yakın dost görüp hem de ilk fırsatta yalnız bıraktığı o insanı bir yerden sonra kimse yıpratamaz, kendi kalbine iyi gelmeyi öğrenmiştir o.
Artık mevsim kış,
Serin bir sabahın huzuruna eğilip,
Toprağı öpüyor yapraklar.
Her şeyin rengi soluk bu günlerde
Her şey kirli bir sarıya dönük.
Tozunu yuttuğumuz zamanın kollarında uyuyor şimdilik gençliğimiz.
Cahit Zarifoğlu
•Nemrut’ların ateşinde gülzârımızsın
Yorgun düştük yokuşlarda dermânımızsın
Dile gelip söylenmemiş fermânımızsın
Yürek yürek çile çile zor bir zamanda
Yangın yangın büyüttüğüm umudum Sensin