genetik bilimciler epigenetik kelimesini öğrenmiş yaşam koçlarını izliyor

bugün instagram girilecek gibi değil

bir meslek olarak erdemcilik: kahrolsun bir takım şeyler.

'bilimsel laflamalar'ı izliyor musunuz? bence alper harika bir iş çıkarıyor. uzayı bir astrofizik üstadından dinlemek istiyorsanız program youtube'da da var spotify'da da. hiç tanıtmadık ama şimdiden güzel bir dinleyici yakaladı bile. kalbe de tıklayın, daha çok kişiye ulaşsın.

şunu bir tek ben mi yaşıyorum? ⬇️

- selamlar, nasıl gidiyor? (karşı taraftan gelen ilk mesaj)
- her şey yolunda, senin? (çift tik yok, cevap da yok)

o toksik bu toksik diye geziyordunuz bu ren geyikli diziyi niye o kadar sevdiniz?

bu bir kulüp falan değil hayat hakkında farklı deneyimleri aynı anda sunan pro zorlukta bir simülasyon bence.

boş kağıt vereceğine en azından iletişim kurmuş

her şeyden ders çıkarılmaz. bazı şeyler yaşanır geçilir, uzatılmaz. her şeyden ders çıkarsaydık şu anda yaptığımız pek çok şeyi yapmaktan vazgeçerdik.

bir anadolu geleneği olarak gündelik işler için bile gizem yaratmak:
-ne yapıyorsun?
-ufak bir mesele var onu çözmem lazım (markete gitti)

-neredesin?
-kapat ben arayacağım seni (üzerini giyinmeye devam etti)

bana profesör unvanını ilk kez halı sahadayken verdiler. o zamanlar asistandım, koşmuyorum diye profesör diyorlardı.

erteleme sorunumu nasıl aştım: ilk fırsatta anlatacağım.

burada yazılan toksik erkek tanımlarını okudum. anladığım kadarıyla toksik olmayan erkek şöyle bir şey

instagramımdaki bir tanıdığımın geçen gün çocuğu olmuş, beğen'e basmadan geçtim gittim. sonra aklıma düştü geri döndüm, bir insanın hayatındaki en önemli anlardan birini tebrik bile etmeyi istememek bana garip geldi, takipten çıktım.

türkçede cinsiyet zamiri olsaydı bu konuda kendimize demediğimizi bırakmazdık. bu dilin zamirsizliğini yeterince övmüyormuşuz gibi geliyor bana.

kaplumbağa terbiyecisi, fikirsel açlığın afrikasında doğmuş osman hamdi bey'in ve cehaleti dert eden okumuş arkadaşlarının kendi trajedilerini olgunlukla ve sabırla karşılayışını anlatır.

bir ara herkes basçısını tanıyordu. artık kimse basçı tanımıyor.

bizim büyük vakıf üniversitelerinden birinde bir dönem yüksek lisans dersi vermiştim. dönemin neredeyse onuncu haftasına kadar her derse yeni kaydolmuş bir yabancı öğrenci geliyordu. arada bırakanlar da oluyordu. okuldan ziyade dura kalka giden kadıköy pendik dolmuşu gibiydi.