küçük şeylerle mutlu olabilen insanlar daha mutsuz oluyor genelde çünkü karşı tarafın o ufacık şeyleri yapmaması çok üzücü..

ihtiyacım varken yanımda bulamadığım hiç kimseye silmekte bir sakınca göremiyorum. altı boş sevgiler istemiyorum kalsın

ortada bir sebep yokken kendi elleriyle guzel giden seyleri mahveden insanlardan nefret ediyorum

düzelsin diye uğraşmaktansa o kişiyi silmek daha kolay gelmeye başladı kendini yetiştirmemiş insanla uğraşacak yaşı geçtim

ufacik seylerle mutlu olmasına rağmen hayatinda ufacik bir sey bile olmamasiyla boğuşan o kişi

kimseyi çekemem. kırılınca kırıldım bile demiyorum artık. içimden bir dahakine umrumda bile olmazsın diyip kestirip atıyorum

soğuk biri değilim sizi sevmediğim için soğuk davranıyorum yoksa sevdiğim kişiler bana bayılıyor

dışarıdan soğuk ve egolu duruyorsun başta seni hiç sevmedim cümlesini sürekli duyan o kişi

bana vaktini ayırmadığını ya da vakit yaratmadığını gördüğüm herkesten soğuyorum ben öyle altı boş sevgiler istemiyorum kalsın

gerçekten seven zaten bir şekilde yanınızda kalmayı beceriyor bu kadar düşünmelik bir şey yok

oturup beş dakika konuşarak halledebileceğiniz problemler için sizi saatlerce ağlatmış biri sizi sevmez

tartışsak bile kısa süre sonra hiçbir şey olmamış gibi davranabilmeyi çok seviyorum, sevginin hırstan ve kibirden üstün oluşunu çok seviyorum

sabrediyorum.. sabrediyorum.. sonra bi kere bağırmaya başlıyorum sen çok sinirli birisin diyorlar

duygularım incinince iletişim kurmak konusunda dünyanın en kötü insanına dönüşüyorum

her arkadaş grubunda ne yaşanırsa yaşansın etrafa pozitif enerji saçan ama kendine hayrı olmayan biri vardır

takıntılıyım ama umursamazım cok düsünmekten geberirim ama bazen de komple yok sayarım böyle biri olmak cok zor

eğer birisiyle kavga ediyorsam onu seviyorumdur sevmediğim insanla en ufak bi tartışmaya bile girmem

duygu geçişlerim o kadar yüksek ki kahkaha attıktan beş dakika sonra boş boş duvar izleyebiliyorum