"Yaşamak, bizimçün dokunaklı bir şarkı değil ki.." Bir şair, bir şiir, bir müzik ve bir film. |İsmet Özel, Yıkılma Sakın. |Eleni Karaindrou, Nostalgic |Vittorio De Sica, Ladri di Biciclette.

yapma dedim, yaptın gönül..

"arama boşuna, bulunmak istemeyeni.."

Artık namuslu bir insan olmanın hiçbir dünyevi kazancı kalmadı. Buna rağmen, namuslu bir hayat yaşamaya çabalayan insanlar var. Şüphesiz, bugünün evliyaları onlar.

Kendimi başkalarının yerine koymakla dert sahibi oldum. Empati elbette insanı insan eden koşuldur. Fakat ne kadar kederli insan var, ne kadar masum. Kimi yoksul kimi de yoksun. Elinden tutamıyorsun, umrunda olmadan yürüyemiyorsun. Umrumda ve çok yorgunum.

Nice acı tecrübeler tadacaksın; bütün güvendiklerin tarafından yüzüstü bırakılınca, güvencelerin berhava kaybolunca, nihayet Allah'tan başka kimseye güvenmemen gerektiğini anlayacaksın. Zaten acı tecrübeler de bunu anlaman için yaratıldı.

Bir daha aynı hayatı yaşama imkânım olsaydı, bazı şeyleri başka yapardım. Mesela kavga etmezdim kaderimle, her şeyin içyüzünü öğrenmek istemezdim, fırsatları kaçırmazdım. Fakat düşünüyorum da; beni ben yapan, bütün bu hatalardı. Başa dönemezsin; çünkü kendini bulamazsın orada.

Ne sabırda sebatımız var ne de zahirin ardını bilmekte mahiriz. Rabbim, hayırdaki şerleri def et, şerdeki hayırlara çabuk kavuştur.

Kupkuru çölde açan çiçek elbette dikkat çeker. Nadide ol; bunca kirli ve kötü insan arasında, bir çiçek gibi aç; umudunla, inancınla, iyiliklerle aç. Baharı müjdele, zayıflığından korkma. Seni koparmak isteyen dünyanın çöle döneceğini bilsin.

Herkes çevrende olsa da aslında kimse yok. Bir fayda umarak vardığın kapılardan gururun kırılarak gönderilirsin. Yardım beklersin, akıl verirler. Herkes kibirlidir, sen kuyuya düşünce; yererler. Rabbin ve senden başka kimse yok aslında derdin karşısında, dikkatli bakacak olursan.

İnsan nelere sabrediyor ömrü boyunca, nelere alışıyor, susuyor. Kimse kırılmasın diye kendine ne çok zulmediyor. Kalp kırmaktan korkan kimse, kalp kırıklarının acısını en iyi bilendir.

Dünyada hiçbir nesneye, hevese veya arzuya; kaybedeceğin zaman perişan olacağın kadar bağlanma. Bir ayağın daima dışarıda olsun. Arzularına hâkim ol, onlar sana hâkim olmasın.

Pişman olmaktan korkmuyor kimse. Bedel ödemek, hafif bir şey gibi geliyor. Herkes yaptığının yanına kâr kalacağından emin. Bu, bir insanın düşebileceği en büyük yanılgıdır. Mezarlıkları dinleyin, ölüler sadece pişmanlıklarından bahsederler. Fakat bir fırsatları daha yoktur.

Beyhude arzuların peşinde bedbaht olmamak için, fazla alınmamak için ya da affetmek için, yeniden başlamaya inanmak için; belki de hayatında birkaç defa uçurumun kenarından dönmen gerekiyordur.

Bedenen burada olsam da aklen ve de kalben hicret etmek istiyorum. Zira ne aklım alıyor burada olanları ne de kalbim memnun. Efendimiz'i daha iyi anlıyorum; artık nefes alacak bir hava bulamayınca, hicret etti. Kavgayı bırakmak ve sadece gitmek lazım bazen.

Bazen arkama dönerek bakıyorum da; nelere haddinden fazla önem atfetmişim, ne beyhude umutlara kapılmışım, şu eşikten sonrası ferahtır artık demişim, yanılmışım. Hep yanılmışım. Ömrüm, bazı hakikatleri görene kadar vefa etti. Memnun değilim artık, ama gerçekçi biriyim.

Hayatımın bir noktasında, bunca çaba boşuna mıydı, diye sormak istemem kendime. Her gün yeni baştan kaya yuvarlamak istemem Sisifos gibi. Kendi kıymetlimi bulmalı ve onun için çabalamalıyım; kalbime sükun vereni bulmalıyım. Başkalarının işaret ettiklerini değil.

Bir yerden sonra gönlümü teskin eden sözler, bana avuntular gibi geliyor. Vazgeçmek gerekiyorsa vazgeçmeli, bırakmak gerekiyorsa bırakmalı. Zamanla tesiri azalan sözlerin hiçbir anlamı yok. Terk etmeli gerekiyorsa, yeni bir sayfa açmalı.

Kişi sevdiğiyle beraberdir, buyuruyor Efendimiz. Bu hadisi mütemadiyen hatırlatıyorum. Hayatını kimin veya neyin peşinde tükettin, bil ki nihayetinde de onunla olacaksın. Sevmek öyle kolay şey mi; ömrünü, akıbetini hatta ahiretini dahi sevdiğinin kaderinde bulacaksın.

Yıldızlar batar, ideolojiler çürür, fikirler ve hisler değişir ve insanlar vefasızdır. Kime veya neye tutunursan, bir yerde elini bırakmak zorundadır; sonu olanın sınırı vardır. Fakat ebedi olanda sınır olmaz. Bu hayatta yalnız ebedi olana bağlanırsan yüzüstü bırakılmazsın.