Bazen insan birine ihtiyaç duyar. Arkasında dağ gibi dursun diye, bir yanlışı olduğunda bir şeyler öğretsin diye, içi dolup taştığında omzunu ona yaslasın diye. Bazen insan birine ihtiyaç duyar sadece sevilmek için değil, bir olup tamamlanmak için.
Biten bir aşkın ardından yeni bir aşka hemen ayak uydurabilen bir kalbe sahip olmaktansa,paramparça olsa da yas tutmayı becerebilen,kendi yaralarını kendi sarabilen ve her şeye rağmen ayakta kalabilen bir kalbe sahip olduğum için çok şanslıyım.
bazen kendimi o kadar derin bir çıkmazda hissediyorum ki, ne benim kendimi oradan çıkaracak gücüm var ne de birinin beni çıkarmasını bekleyecek umudum. öylece geçiyor günlerim ve tek yaptığım sadece durmak
Neresi benim yerim bilmiyorum,nerede durmalıyım,nereye gitmeliyim bilmiyorum.sanki herkesin bir yeri varmış,herkes sığmış şu dünyaya da bir ben ait olduğum yerimi bulamamışım bir ben sığamamışım bu dünyaya gibi hissediyorum