Okumuş adam işte hayatını s.kmişler diyemedi, giderek üzdü bizi zaman dedi.

yakın arkadaşlarla şiveli konuşmak.. aşamıyorum bu kekoluğu

Dijital klavyede random atınca hiç random atmış gibi hissetmiyorum. Aynı harf fazla yanyana gelince araya başka harfler yazıp öyle gönderiyorum.

Bu saate almayı planladığım kararlar ilerde bana pişmanlık, acı, mutsuzluk olarak geri dönecekmiş gibi geliyo.

Akşam duş almak pişmanlıktır, uyanmama 2 saat var ama hala tavanla kesişiyoruz.

Bu kargalar ne tembel hayvanlar insanlar işine gücüne gitti bunlar hala kahvaltı saatini bekliyor.

Allah kimseyi arkadaşı ve manitasıyla takılmaz zorunda bırakmasın. Amin.

Mecidiyeköyde ne zaman birini beklesem o süre boyunca herkes gelip onca insan arasından beni bulup yol soruyor. Üstümde benim görmediğim bi "Adres sorulur" yazısı mı var? Kafayı yicem neden herkes bana soruyor? 🤯🤯🤯🤯🤯🤯🤯

Opmuyorsa olmuyor en temizi bunu kabullenip bırakmak çünki tutunacak yerlerimde derman kalmadı artık.

Benden bu kadar...

Bu da mı gol değil be...

Artık son bir dalga daha beklerim benide alıp götürsün diye.

Biri benim yerime karar verebilir mi? Ben başaramıyorum bu ara.

Saat " acaba yeni bir şehirde sıfırdan başlasam nasıl olurdu?" yu çeyrek geçiyor.

İnsan ilişkileri mendil misali işi bitene kadar.

Zaten ne geliyorsa başımıza "bu sefer yapmaz" dediğimizden geliyor.

Birinin değişebileceğini düşünmek büyük aptallık.

Yoruldum demekten yoruldum.

Hayatımın özetini amcam az önce yaptı. "Senelerdir çalışıyorsun daha çırak bile olamadın" dedi. Adam haklı bence daha fazla çabalamaya gerek yok sanki en temizi bırakmak gibi geliyor.

Beni şuan ancak uzun yol terapisi kurtarır.