Verem etti senin derdin

Biliyorsun sana zayiftir bu yuregim

Sevseydi vazgecmezdim bizi de zaten onun sevmeyisleri bitirdi

El oğlunu ben kendime yar sandım

yalvarırım ne olur, başka birini sevme’

her gece gez dur ya da bir yuva kur, ama mutlu olma benden sonra’

büyücü hüseyine gidiyim de gör

pervane olan kendini gizler mi alevden

ne ben sana kızarım, ne de zatın zahmet edip bana küssün. artık seninle biz, düşman bile değiliz.

bu ne çıldırtan denge

virane gönlüm dönüp seni mi sevsin bir daha? ne bekliyosun?

bir şehir yakınıma bile yaklaşma

herkesten nefret

gülmeyen gözler ıslandı

amaaaannnn hangi birine üzülelim ya

nerde vefaaasııızz nerde hayırsıııızz bulmuş kalbe getirmişiiiizz

seni kaybetmekten korkmadığı için öyle yaptı. umursamadı çünkü, varlığın ve yokluğun onun için birdi. artık bahanelere sarılmayı, onu kendi içinde aklamayı bırak. sevmek, insanı istemese de fedakar kılar