Денес се онесвестив при земање на крв, иако сум најчест пациент по лабораторииве. Језиво е што не можев да се вратам при свест. Кога ме будеа, не знаев која сум, кај сум, сестрите ми изгледаа како чудни суштества, а не луѓе, ме фати хистерија. Што ли ми се врти во потсвеста?

Ali kad mi psihijatar kaže “ to je sve samo u tvojoj glavi” PA DRUŽE TU I JA ŽIVIM

Го сакам фустанов на Викторија, ама сакам и да ми стои ко на Викторија.

Концептот "суредено и чисто" никогаш не ми изгледал понедостижен од сега. И во најминималистички ентериер, две пребесни малишанчиња успеваат да направат хаос во рок од 20 секунди по дремка.

Постои ли во денешницава некое друго општествено прифатливо хоби освен планинарење и трчање маратони? Значи не може сите да имаат исто хоби! Уствари може, кога веќе се прават и исти фаци...

Кој знае како е да се чувствуваш сакано, наместо како терет од кој не можат да се ослободат. Цел мој живот се чувствувам само како нечиј терет. Се надевам дека барем децата ќе си ги израснам како што треба и дека од нив ќе примам некаква форма на вистинска љубов.

Имам денови кога се осеќам ко најголем губитник, како денес кога испадна дека за ништо не ме бива. Значи работи кои до вчера ги извршував многу успешно, денес не ми одат и ме прават неспособна во очите на сите. Шо дијагноза е ова? До мене ли е?

Додека не видам температура под 30 степени, сум непресметлива.

Полошо од тоа да си во депресија, е да си сиромашен во депресија. Не дека со пари ќе ја излечиш, ама со добар шопинг, одмор , патување, концерт, можеш да ја потиснеш до задоволително ниво.

Треба да има некоја општествена селекција, таквите ко мене, шо за ништо не ги бива, да ги отстранат од нормален свет. А не вака да живееме на раб-да си пресудам или не, да играм по општествени правила, иако знам дека ќе сум неуспешна или да бидам отпадник...

Аман бе, со ова твитеров сè што може да се облече во лето, забранивте. Ај сеа барем нарачајте да е вечно зима и да сме умотани цели, за да ни е топло, па да може да живеете со нашите несовршености.

Шо ти значи хоумофис. 200% сум попродуктивна, без празни муабети за кој доручкувал лушпи, кој ќебапи, ладно било од клима, загушливо било без клима. Спасен саат од гужви во сообраќај, машините пуштени да перат, сушат, ручек зготвен, работни задачи и повеќе од шо треба завршени.

Наместо глупави прослави, да дадеа некој денар да го средат Македониумот кој е во распад па околу тоа спомениците, пристапните патеки и да заличат на нешто. Ама кој да ти каже Ивана.

Пред секој мој роденден, сите од најблиско семејство одма наоѓаат причина за кавга и ниту еднаш не ми дозволиле да прославам. Денес решив дека не ми требаа, ќе ги отерам сите у курац, очигледно им смета што сум родена. Среќа што имам две деца, па за нив вреди да го славам денот.

Прв роденден у кариера без ниеден добиен подарок, а ни желба за искрена честитка. Добро, подарок е и тоа што еве и денес сум жива, а од утре понатака во план да станам една екстремно себична личност.

Прочитав романтична книга. Не е мој жанр, ама оваа беше толку топла, толку љубовна, толку многу да навиваш за двајца што кога ќе се спојат, гориш како да е твоја љубовна приказна. Иако никогаш нема да почувствувам ни нешто налик на љубов, барем фиктивно си ја стоплив душата.

Најголемиот проблем со светов е што убавината е движечка сила, па сите не добиваме еднаква шанса уште од сам старт. Некој се раѓа по сите стандарди за убавина и автоматски е прифатен во општеството, друг вон стандардите па се мачи цел живот.

Чекај сега, скроз сум заостаната, од кај излезе ова дека тоалетот треба да биде ултра модерен? Единствено што треба е да е функционален, практичен и чист Со тоа теписите, украсите и цвеќињата, поарно вц школката да си ја префрлите во дневна.