Bu ülkede öğretmenin mesaisinin son ders ziliyle bittiğini zanneden büyük bir kitle var. Artık şunu anlamanın vakti geldi, öğretmenin mesaisi okul dışı çalışmaları da içerir; ders hazırlığı, sınav okuma, proje hazırlama, not girişi, veli görüşmeleri, ödev okuma (tweet limiti bitt

İş yerlerinde iki çalışan profili vardır:
1- İyi niyetle çalışan, geliştiren, işler daha sağlıklı yürüsün, vatan-millet kazansın diyenler, 2- tembel, yetersiz ve dedikoducular, yani kendi yetersizliklerini diğerlerini itibarsızlaştırmak suretiyle kapatmaya çalışanlar.

Isyerlerindeki ilişkiler dönemsel çıkarlara dayalidir. Kalıcı dostluklar ve kalıcı düşmanlıklar olmaz. Diplomasiyi iyi bilenler ve uygulayanlar hep rahat eder. Duygusallarsa hep kaybeder ve üzülür.

Senede bir güne sığdırılmış 'romantik' öğretmenler günü kutlamaları bana anlamlı gelmiyor. Öğretmenler yıllardır kronikleşen sorunlarına çözüm bekliyor; atama, tayin, yükselme, özlük hakları, itibar, saygı, değer, onurlu bir mesleki yaşam, ödül vs. Liste uzun ama tweete sığmaz.

Öğretmenlerin fiziksel sorunları (faranjit ve bel fıtığı gibi) mesleğin kendi doğasından kaynaklanır. Tükenmişlik, depresyon ve kaygı gibi psikolojik problemlerin kaynağı ise okul ortamındaki sağlıksız ve dengesiz toksik kişi ya da gruplardır.

Öğretmenler ara tatil dönüşü ilk haftadan havlu atma noktasına geldi, ne yapsalar kimseyi memnun edemiyorlar. Bu kadar yüklenmek, ne doğru ne de etik.

Son ders zili çaldığında okulda tek bir öğretmen dahi kalmıyorsa, bunun anlamı o okulda öğretmenler 'sessiz istifa' etmiş demektir. Başka bir deyişle o okulda öğretmenler bedenen varlar, ama ruhen yoklar. Yani ruh çoktan gitmiş, bedeni tutana aşk olsun.

Okul var öğretmeni ihya eder, mesleğinin zirvesine taşır; okul var öğretmeni aşağı çeker, dert sahibi yapar. Acaba neden?

Eğer bir öğretmen yönetici olmuyorsa, bunun tek nedeni yönetici olmayı seçmemiş olmasıdır, yoksa başka bir nedeni yok.

Yöneticiliği düşünen öğretmenlere tavsiyem şu; problem çözmek bir tarafa problem üretiyorsanız, öfke kontrolünüz yoksa, iletişim becerileriniz kötüyse, ego probleminiz varsa, adil değilseniz, etik değer ve ilkelere sadık kalamıyorsanız lütfen bu düşünceden vazgeçin...

Akademideki çürüme yükseköğretimin piyasaya entegre edilmesiyle başladı. Niteliğin değil niceliğin teşvikiyle devam etti. Herkes bilim insanı oldu! Çoğaldık ama ne atomu parçaladık, ne de toplumsal bir sorunu çözebildik. 'Sözde bilim' insanlarıyla da toplumsal itibarı kaybettik.

Azərbaycandakı müəllimlərin tam təsviri.

Öğretmen yorgun, ama işten ve çalışmaktan değil, anlaşılmamaktan. Bıkkın, ama mesleğinden ve öğrencilerinden değil, bozuk iletişimden. Kaygılı, ama işten güçten değil, mesleki belirsizliklerden.

Öğretmen formalitelerle uğraşmaktan kendisini derse veremiyor. Biçimselliği aşıp işin özünü bir türlü kavrayamadık. Bir sorsak müdürlerimiz dertli (haklı olarak), öğretmenlerimiz mutsuz (doğal olarak). Bu işte bir tuhaflık var. Ama kesin olan şu ki 'eğitim' böyle bir şey değil.

Öğretmenin giderek artan iş yoğunluğu/yükü sadece mesleki performansını düşürmüyor, özel hayatını da etkiliyor. 'İş' ve 'özel' hayat dengesi sağlıklı yaşamın olmazsa olmazıdır. Şu dersler için planlanan seyreltme işi, öğretmenlerin mesleki faaliyetlerini de kapsamalı.

Eskiden kıdem almış öğretmenlerde mesleki tükenmişlik gözlerdim. Şimdilerde ise daha işe başla(ya)mayan ya da mesleğin ilk yıllarındaki öğretmenlerde tükenmişlik görüyorum. Umutları yeşermeden solmuş gibiler, bir anlam kaybı yaşıyorlar ama farkında değiller.

Öğretmen eğitim, öğretim ve yönetim işlerinden sorumludur. Ekstralar tanımda yok, ama öğretmenden beklenti çok. Sistem biraz fazla yükleme yapıyor, öğretmende pil bitti bitecek.

Etkili bir okul müdürü öğretmenleri incitmez, kırıp dökmez ve üzmez. Ağır başlı ve sakindir, öfkelenmez. O, bilir ki, öğretmenlerimiz (istisnaları muhakkak olabilir) bu mesleği zoraki değil, aşkla yapmaktadır. Tüm mesele öğretmenlerin 'iyi insanlar' olduklarını görebilmektir.

Whatsapp grupları üzerinden gelen mesajlar, görevlendirmeler, işler nedeniyle öğretmenler gece-gündüz mesaiye devam ediyor. Sorsanız 'öğretmenler az çalışıyor' derler...

Kavramsal/kuramsal makale yayınlamak çok daha keyifli. Bunlardan biri yeni çıktı Gamze Tuti. 'Fenomenolojik' (görüngübilim) desene neden 'olgu-bilim' denilmeyeceğini de anlattık, doğal ve beşeri bilim ayrımındaki köklü ayrışmanın ontolojik/epistemolojik temellerini de tartıştık