Cahit Zarifoğlu’un “Kendimden yorulduğum günlerdeyim.” dediği yerdeyim.

Bir gece başımızı alıp gitsek diyorum.
Bir deniz kenarı mı olur
Bir dağ başımı olur
Kaçsak bu kalabalıktan
Bir yer bulsak kendimize
Düzenli yaşamalardan uzakta..

Ümit Yaşar Oğuzcan

Haftanın yoğunluğu şimdiden stres yaptı.

Ben kışın yağan yağmuru özledim.

Günaydın Salı Hanım

Dünyalar kadar merhamete sahibim ama dünyanın sonuna kadar affetmeyeceğim insanlar var.

Bitsin artık bu bitmek bilmeyen bitmeler.

Uyanmak istemiyorum!!

Garip bir ağustos tadı damaklarımda. Hiç yaz gibi değil bu mevsim. Yaz ben gibi değil. Ya ağustoslar bozuldu. Ya da ağzımın tadı.

Güvendiğin insanın yaşattığı kırgınlık, affedilse bile unutulmaz.

Hayatta yaptığım en iyi şey uzaklaşmak oldu. Kin gütmek, hesap sormak, çirkinleşmek, zorluk çıkartmak yerine sadece uzaklaşırım.

Ne düşündüğünü bile bilmediğin kafa doluluğu.

Roller değişince insanlarda değişiyor. Herkes adamına göre oynuyor. Bu yüzden insanların samimiyetine güvenmeyin.

Bazı haklar helal edilmez. Çünkü bazı insanlar affedilmeye layık değildir.

Yazın akşam serinliği diye bir şey var beni benden alan.

Şu an tek ihtiyacım olan şey bir deniz kıyısında sabaha oturup olan biteni gözden geçirdikten sonra oradan kafasında her şeyi aşmış bir insan olarak kalkıp gitmek.

Sıcaklara bir de kendime tahammülüm kalmadı.

Özlediğim pazarlar var.

Aynı konuda çok kez hayal kırıklığına uğramak insanı değiştirir

Bazi insanlarla aramda kapanmayacak mesafeler oluştu ama henuz haberleri yok.