İçini açmaman gereken insanlara çiçek açmışsın, onlar da kırmışlar seni.

Kaybettiklerim arasında en çok kendimi özlüyorum.

İçini açmaman gereken insanlara çiçek açmışsın, onlar da kırmışlar seni.

İnsanların seni yarı yolda bırakma ihtimalini unutma.

Hayat geç kalmayı affetmiyor…

Neden sadece sevmek ya da nefret etmek zorundayız ki.. Neden bu iki aşırı uca mecburuz? Arada bir yerde durmak o kadar mı zor.

Ben senin iki kez bulabileceğin biri değilim.

Bazen vedalar sevgisizlikten değil, çaresizliktendir.

Daha iyi olanı değil, sana kendini daha iyi hissettireni seçmelisin.

Bir insana dengesini kaybettirip, sonra da normal davranmasını bekleyemezsiniz.

İçimde beni boğan tüm hüzünler, hayal ettiğim en büyük umutlardan çıkmıştır.

Seni affedecek kadar olgunum ama tekrar güvenecek kadar aptal değilim.

Bazen insanlar seni incitir ve inciten sanki senmişsin gibi davranırlar.

O kadar acıdan sonra yola çıkanla, hedefe varan aynı kişi olmaz.

Yeniden yorulmaya niyetim yok. Bu yüzden herkese uzağım.

Tek başına mutlu olanların hayatına girmek kolay değildir.

Zaman iyileştirir mi bilmiyorum ama hissizleştiriyor.

Bazı hikayeler yarım kalır, ne güle güle giden olur ne hoşça kalan.

Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu.

Sevgiyi gerçek kılan şey mücadeledir. Sevdiklerini kadere bırakamazsın.