Kendin olmak ve entelektüel güçlerini diri tutmak için çok yanlış bir çağ ve ülkede yaşıyor olsam da elimden geleni yapıyorum Şopi. 🥲

Mutlaka okuyacağım.

Bora Chung, Lanetli Tavşan’a büyük bir merakla başlıyorum.

Ferhan Şensoy’un Oteller Kitabı’nı tekrar okudum. Eğer bu dönemde ünlü olmaya başlasaydı, müthiş mizahı içinde kullandığı çoğu tabir ve benzetme gereksiz duyar sevicileri ve her haltla ilgili fikirleri olanları ne kadar rahatsız ederdi, onun hakkında neler derlerdi diye düşündüm.

Ne dinlediğim efsane rock albümleri, ne normalde çok sevdiğim metal ve klasik müzik şarkıları, hiçbiri yazarken Dünden Bugüne Türkçe Pop Şarkıları listesi kadar kafamı açmıyor.

Hangisi olduğunu hatırlamıyorum ama okuduğum bir kitapta hayattaki her şeyi kendini cezalandırmak için kullananlara “atılan okları yakalayıp kendine saplama” benzetmesi yapılmıştı. Hiç unutmadım.

Eskiden yani yirmilerimde umutsuz konuşanlara sinir olurdum. Bir şeylerin bir şekilde değişeceğine emindim. İnsanlıktan ve toplumdan umudum vardı. Şimdi hiç yok ve bu umurumda da değil.

Felsefenin her dönem moda olan geçici bir rüzgara dönüşmesinden ödüm kopuyor. Daha okunur ve yaşanır bir tür olmasını çok istiyorum, ben de bunun için yazıyorum. Bunun için çaba sarf eden çok insan olduğunu da biliyorum. Umarım denge iyi kurulur, felsefe layıkıyla aktarılır.

bende de yok o hamur.

Şu “bebeklerin ailelerini seçtiği” fikrini kim çıkardı ya, saçma sapan insanlar “Bizi seçtiğin için teşekkür ederiz bilmemneDerin” falan yazıyor her yere. Ya kendine dön bir bak, o bebeğe sorulmuş olsa gerçekten sizi aile olarak seçer miydi, azıcık mantıklı olun.

Schopenhauer’in babasına kuşatma sırasında düşman generali saklaması için atlarına yem verme teklifi edilmiş. Heinrich Schopenhauer, gıda kıtlığına rağmen bunu kabul etmemiş ve şöyle yanıt vermiş:
“Ahırımdaki stoklar iyi durumda efendim. Yemlerim bittiğinde atlarımı uyuturum.”

On üç maddelik günlük yapılacak işler listemde bir tanesini yaptığım için altı saatlik bir ara vermeyi hak ettim.

Deleuze ve Foucault okudum, sonra hunharca balkon yıkadım. Kavramlar usul usul kafama yerleşti. Hepsi balkon yıkadığım için oldu, ciddiyim. Su+deterjan ikilisi nice kafalar açmıştır kim bilir. Büyülü bir şey.

Meryl Streep ne oynasa o filme güzellik geliyor orası ayrı ama bu film izlediğim en düşük filmiydi. Başrol oyuncularının performansı izlenir kılıyor fakat senaryo çok zayıf.

Zaman hakkında derin düşününce her şey çok saçma gelmeye başlıyor.

Yazıp çizen arkadaşlar, dikkatiniz dağıldığında veya yazamadığınızda vs. ne olursa olsun üretmek için ısrar mı ediyorsunuz yoksa işi gücü bırakıp serbest mi takılıyorsunuz?